Hej, nie wiem, co robić, może mi pomożecie... Ponad pół roku temu na czateri poznałam chłopaka, spodobaliśmy się z wyglądu. On chciał się spotkać, ale ciągle odmawiałam, ponieważ nie spodobał mi się na tyle, żebym z nim się miała spotkać. Trochę pisaliśmy, ale nie pamiętam, kiedy kontakt się urwał. Dwa miesiące temu jakoś zobaczyłam go na nk i pomyślałam, że napiszę do niego na gg co słychać. Okazało się, że miał problemy z kompem i lista osób mu przepadła na gg. Dziękował, że się odezwałam i takie tam (to było rano). Po południu sam mnie pierwszy zaczepił, ale ja jakoś go olałam – wtedy przyszła moja koleżanka, więc za bardzo też i nie mogłam z nim pisać. Kilka dni mieliśmy przerwę. I znowu pierwszy się odezwał, ale ta rozmowa była już inna. Zaczął mi się podobać jako chłopak. W tym samym czasie on poczuł to co ja, sam mi pierwszy o tym napisał, i od tamtej pory było super. Tydzień przed spotkaniem codziennie dzwonił, czasami po dwa razy. No i bardziej zafascynowani byliśmy sobą. Mamy po 25 lat, a zaczęliśmy się za sobą uganiać jak dzieciaki. Po miesiącu w końcu się spotkaliśmy. Był zachwycony, ja zresztą też (oboje inaczej wyglądamy niż na fotkach), ale sama rozmowa i atmosfera była miła. Zaprosił mnie do knajpki na kawę, siedział blisko mnie, patrzył się w oczy, po jakimś czasie postanowiliśmy się przejść po mieście. Niespodziewanie wziął mnie za rękę i nie chciał puścić (dla mnie to było trochę za szybko jak na pierwszą randkę), ale nie chciał puścić. Idąc, patrzył mi prosto w oczy (często patrzył, prawie cały czas), byłam zachwycona, (nie było pocałunku, bo oboje sądzimy, że na pierwszej randce jest na to za wcześnie, chociaż oboje coś do siebie czuliśmy – tak powiedział). Po spotkaniu napisał mi SMS-a, że dziękuje, że pojawiłam się w jego życiu. Pisaliśmy na gg, dzwonił przed snem. Następnego dnia zaczepił mnie na gg – było normalnie, zapytał kiedy się widzimy, powiedziałam, że kiedy on chce, zaproponował, że dzisiaj, ja odpisałam, że niestety ale nie mogę, ponieważ kończę pisanie mgr i że mi pasuje czwartek, powiedział okej, ale już było inaczej. Zapytał, czy ja o nim myślę, odpisałam, że tak, on napisał, że tęskni, a ja zapytałam, czy o mnie też myśli, powiedział "tylko ty". Byłam zajęta poprawianiem pracy, że nie pomyślałam tylko walnęłam, że skoro tylko ja myślę, to po co za mną tęsknisz. I tym go tak bardzo uraziłam, że powiedział, że nie wie, czy ta znajomość ma sens skoro ja zadaję dziwne pytania. Wyobrażacie sobie – mój prawie ideał, chłopak z moich marzeń pół godziny wcześniej pisze, że chce ze się spotkać, a później, że nie wie, czy ta znajomość ma sens, ponieważ źle go zrozumiałam. Nie odzywał się, nawet nie pożegnał się ani nie zadzwonił. Następnego dnia sam napisał, ja byłam uparta i się pierwsza nie odzywałam. Napisał „hej”, a ja „hej”. Złość przeszła, a on, że nie i nie wie, czy ta znajomość ma dalej sens, i więcej słowem nie napisał. W środę napisałam mu, że jest dziwny i takie tam. W piątek dopiero zadzwonił z podniesionym głosem, że myśli dalej, co z nami będzie, bo dla niego to szkoda czasu skoro mam się czepiać głupot, że zachowuje się jak dziecko, a ja powiedziałam mu, że po prostu źle go zrozumiałam, a on, że tak napisał, bo miał na myśli, że tylko ja jestem ważna w jego życiu. Miał się odezwać, ale odezwał się dopiero we wtorek, jak napisałam do niego SMS-a. Wyjaśniliśmy to sobie i powiedział, że jednak chce się odzywać i zaproponował spotkanie. Mogłam w czwartek i tak się umówiliśmy. Na pytanie dlaczego się nie odzywał, powiedział, że na mnie czekał, a jak powiedziałam, że nie lubię się narzucać, to odpowiedział, że on też nie. Więc w środę postanowiłam zadzwonić, nie odebrał tel., wieczorem napisałam, co słychać, nie odpisał. Więc napisałam SMS-a, że jego zachowanie jest dziwne, że chyba sam nie wie czego, chce i ciekawe, co będzie jutro... A on nic. W czwartek rano napisał mi, że sorry, ale dzisiaj nie masz czasu dla ciebie, sorki:( odpisałam, że tak bywa, że nie masz czasu dla mnie, ciekawa jestem, czy jeszcze się spotkamy – może źle napisałam, nie po jego myśli, więc za jakiś czas mu napisałam raz jeszcze, że jak będzie miał czas, to żeby dał znać. A on nic. Wieczorem był na gg słowem się nie odezwał, napisałam za namową kuzynki „hej jesteś na gg, a słowem się nawet nie odezwiesz, jak ja mam to rozumieć, odpisz jeżeli to nie problem”. Źle zrobiłam że to napisałam. Nie odzywa się do dnia dzisiejszego. Nie usunął mnie też z nk. Wczoraj też był na gg, więc postanowiłam napisać, bo pomyślałam sobie, że może czeka na mój ruch. W sumie to tydzień dzisiaj jest jak milczy. I tak napisałam "Siema, żyjesz? 15:11:43 he, he no tak najpierw piszesz, a później milczysz. Fajne bajeczki opowiadasz – poważnie... Gdybym wiedziała, że tak zakończysz znajomość, to bym sobie głowy tobą nie zawracała, a tak kurczę, jeszcze się spotkaliśmy, no trudno myślałam, że należysz do innych chłopaków, ale widać, że się pomyliłam. Już nigdy się nie odezwie. Papa." i też nic nie odpisał, dzisiaj był rano, ale słowem się nie odezwał:( Jak ja mam rozumieć takie zachowanie? Dlaczego dzwonił, że jednak chce utrzymywać kontakt, a później odstawia takie cos, dla mnie to jest nie normalne, czyżby faktycznie oszukiwał mnie? Ale jak można okłamywać kogoś, patrząc mu cały czas w oczy? Błagam pomóżcie, bo zwariuję. Ja jestem tak nim zauroczona, że zwariuję, jak tak dalej będzie milczał:(o.SG4 BSZS Grisu vom Frankengold m.Zw.PL.2013,Zw.KL.2013 Ch.PL V1(PL) V2(A) V8 BSZS 2013 Yacki vom Butjenter Land Zawsze się nad tym zastanawiałam. Mało tego. Trwałam w tym bardzo długo. Udawałam, że jest ok, “boli?” – “no trochę, ale ogólnie ok”. Nie mówiłam, nie narzekałam, nie siałam paniki. Sądziłam, że nie za bardzo jest o czym opowiadać, Matki przeżyć to muszą i koniec. Tak było po Fifku. Miało to też sens ze względu na to, że byłam bardzo młoda i żadna z koleżanek nie była, ba nawet nie planowała ciąży. Aż tu nagle… Koleżanka urodziła dziecko, parę miesięcy przed tym kiedy urodził się Brusiek. I co usłyszałam? “Kuźwa, dlaczego mi nie powiedziałaś, że to tak boli? że jest tak strasznie?!”. Nie wiem dlaczego! Nie pomyślałam! Po co? Jednak po coś… Obiecałam sobie wtedy, że będę zawsze mówić na ten temat prawdę. Bez ściemy… Urodził się Brusiek. Kolejna ciężarna koleżanka pytała jak to jest, czego powinna się spodziewać. Opowiadam, tłumaczę. “Co ty pierdzielisz? Jakoś żadna moja kumpela nie mówi, że jest tak ciężko. Przesadzasz!”. Ja twardo obstawałam przy swoim. “A co Ty! Nigdy w życiu! Nie ma opcji, żeby tak okropnie było”. Ok… Koleżanka urodziła. Otarła się o depresję. Jestem pewna. Było jej naprawdę ciężko. Oczywiście dała radę i teraz cieszy się z tego swojego cudnego chłopczyka najbardziej na świecie. Rodzeństwo chce dla niego mimo, że pół roku temu zarzekała się, że nigdy przenigdy! Szlag mnie trafia jak widzę wywiady w których celebrytki opowiadają jak jest pięknie, cudownie i różowo. No cholera jasna nie jest! Dlaczego to jest jakieś tabu?! Dlaczego nie potrafimy przyznać, że jest po prostu ciężko. Pięknie ale ciężko. Fizycznie, psychicznie. Dla niektórych jest to marudzenie – ok. Dla większości jednak jest to rzeczywistość. I nie ma znaczenia czy dziecko ma kolki, czy przesypia całe noce, czy płacze dużo czy mało. Zawsze jest cholernie trudno. Po prostu. Wierzę, że są Mamy które tego nie przeżywają, dla których jest cudnie i pachnąco. Pozostaje pytanie czy rzeczywiście tak jest, czy tylko chcą, żeby tak było… A już cholernie mnie wkurza jak ktoś komentuje to w ten sposób: “tyle kobiet czeka na dziecko, wstydziłabyś się tak mówić” albo “tak się starałaś o tego dzidziusia, jak możesz tak mówić?”. Te kobiety, te naprawdę biedne, czekające na maluszka, też mają prawo źle się czuć! Też mają prawo czuć się zmęczone, przytłoczone, zezłoszczone. Albo w drugą stronę: czy skoro ja czułam się totalnie rozbita na początku macierzyństwa, przez to zderzenie z rzeczywistością to oznacza, że swojego dziecka nie chciałam?! Nosz kuźwa! To tak niestety nie działa… Pisałam kiedyś, że najgorzej jest przy pierwszym dziecko ( o TU ) – jest w tym naprawdę dużo prawdy. Nie znaczy to jednak, że przy kolejnym (kolejnych 🙂 ) dzieciach jest super ekstra fantastycznie. Jest wciąż strasznie! Cholera no jak może nie być? Po pierwsze zalewa Cię najsilniejsze uczucie na świecie – miłość do dziecka, już samo to jest przerażające (mnie ogrom tego uczucia przeraża!). Po drugie rządzą Tobą hormony, wszystko boli po porodzie, walczysz tak naprawdę z własnym organizmem o wcześniejszą sprawność. Po trzecie jesteś niewyspana, zmęczona, a płacz dziecka dodatkowo wykańcza psychicznie (tak, dzieci płaczą, nawet jeżeli się o tym po latach nie pamięta). Cytując Oliviera Janiaka (wg mnie najlepszy tekst określający rodzicielstwo): “Dzieci zmieniają wszystko. Z jednej strony to jest najpiękniejsza rzecz jaka nam się trafia i najbardziej przejebana”. Dobrze, że coraz więcej osób potrafi to przyznać… * jestem cholernie nienormalna, ale tęsknię za brzuchem!!! (tak na 5 minut of kors) **chyba się domyślacie ile niecenzuralnych słów padało w dialogach moich z kumpelami… Bywa i tak… You may also like
Przez jakiś czas utrzymywałam wirtualny i telefoniczny kontakt z pewnym mężczyzną. Pisaliśmy codziennie. Mieliśmy się spotkać ale niestety plany się zmieniły. Od tego czasu on zniknął
Myślałam, że będziemy odzywać się normalnie do siebie z Michałem, byliśmy ze sobą prawie osiem miesięcy i ja mam dużo fajnych wspólnych wspomnień, ale odkąd się rozstaliśmy trzy tygodnie temu zero kontaktu i milczy... Dlaczego? Przecież nie rozstaliśmy się w kłótni, więc nie rozumiemStrojniś, o pięknych włosach i dłoniach. Kochał pieski, kobiety i biżuterię. Rządził niecałe pół roku, ale historia dobrze pamięta i wspomina nie najżyczliwi
Gdy facet się nie odzywa…Powodów, dla których facet może się nie odzywać, jest naprawdę wiele i wszystko głównie zależy od tego, co się między Wami dzieje. Konkretniej mam tu na myśli stopnień zaangażowania Waszej relacji oraz ewentualnych konfliktów, które miały miejsce na Waszej drodze. Niekoniecznie jednak jego milczenie musi być spowodowane wydarzeniem o najgorszym scenariuszu. Nie powinno się podchodzić do tej sytuacji i widzieć wszystko w czarnych barwach. Tak naprawdę złożoność jego milczenia, może mieć bardziej skomplikowane powody i nic nie jest lepszego od szczerej rozmowy. Natomiast jeżeli on dalej milczy, to zacznij rozważać przyczyny, dla których się tak mogło wydarzyć. Zawsze możesz sięgnąć porady najlepszej przyjaciółki, bądź przyjaciela. Pamiętaj, jednak jeżeli mężczyzna ten okaże się dupkiem, to nie warto w dalszej perspektywie się w tę relację facet milczy?Chciałabym Ci przedstawić powody, dla których on milczy oraz porady, co z tym możesz zrobić. Jest zapracowany i przemęczony – być może właśnie przechodzi bardziej intensywny okres w swoim życiu i ledwo znajduje czas na odpoczynek i sen. Być może zmaga się z jakimiś większymi problemami lub kryzysem i potrzebuje trochę czasu dla siebie. Niemniej jednak, jeżeli znasz podłoże tej sytuacji, to nie pozostaje Ci nic innego jak bycie cierpliwą i zapewnienie mu trochę przestrzeni i zaoferowanie ewentualnej mieć gorszy dzień – takie dni też nie zdarzają i pewnie niejeden człowiek ma również wtedy kryzys. Warto również rozważyć tę opcję, jeżeli nic pomiędzy Wami złego się nie wydarzyło a wiesz, że może mieć takie skłonności, po burzy zawsze wychodzi słońce. Jest nieśmiały – to się zdarza często na początku Waszej znajomości, wtedy nie próbuj niczego na siłę i daj mu czas, żeby się otworzył, jeżeli również Tobie na nim zależy. Jest niezainteresowany – czasem może bywać i tak, że po prostu niekoniecznie mogłaś mu przypaść do gustu i nie jest to nic złego, w dalszej perspektywie pomyśl o tym, że po prostu niekoniecznie może mogłoby Wam się dobrze układać. Czasem może być tak, że po prostu zależało mu tylko na jednym, dostał to i poszedł dalej. Jest obrażony – zastanów się czy nie powiedziałaś do niego coś złego, co mogłoby zranić jego jakieś przekonania czy uczucia. Warto wtedy zrobić sobie mały rachunek sumienia i zastanowić się, czy taka sytuacja nie miała miejsca. Dalszym krokiem powinna być w tym wypadku dalsza rozmowa, ale to Ty pierwsza powinnaś wyciągnąć rękę na zgodę. Jesteście pokłóceni – bywa tak, że niektórzy ludzie muszą ochłonąć po kłótni i dlatego się nie odzywają. Zastanów się nad przyczyną Waszego sporu i jeżeli w tym przypadku zawiniłaś, to postaraj się go przeprosić. Poczekaj chwile czasu, aby emocje opadły i powróćcie na spokojnie do tematu. Jesteś zbyt nachalna i nie dajesz mu szansy wypowiedzi – ofensywność bywa męcząca dla każdego i może niejednego faceta zniechęcić do kontynuowania tej relacji. Pamiętaj, aby dać innym również dojść do słowa i wysłuchać jego przekonań czy że każdą kwestię należy zawsze rozwiązać w pokojowy sposób, ponieważ każdy ma prawo do poznania prawy i przyczyn milczenia przez drugą osobę. Jeśli spodobał Ci się ten artykuł lub korzystasz z mojej wiedzy na swoim blogu lub stronie www to wstaw proszę u siebie link do źródła: Tagi: ⭐ milczenie faceta co oznacza, kiedy facet nie chce kontaktu,
Dowcip #31507. Spotyka się dwóch kolegów. w kategorii: Śmieszne dowcipy o facetach, Humor o synu, Kawały o porodach. Świeża żona mówi do męża: - Teraz, kiedy jesteśmy po ślubie, lepiej przestań grać w golfa. Sam zobacz, jak sprzedasz sprzęt, będziemy mogli sobie pozwolić na nowe meble do kuchni. - Gadasz jak moja była żona.facet milczy 3 tygodnie
